Stanowiska NRL w sprawie kształcenia podyplomowego lekarzy dentystów

13 stycznia 2017 r. Naczelna Rada Lekarska podjęła sześć stanowisk w tym dwa w sprawie kształcenia podyplomowego lekarzy dentystów. Poniżej zamieszczamy ich treść.

STANOWISKO Nr 5/17/VII

NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 13 stycznia 2017 r.
w sprawie kształcenia przeddyplomowego lekarzy dentystów
Naczelna Rada Lekarska od wielu lat zwraca uwagę na problemy dotyczące kształcenia przeddyplomowego lekarzy dentystów. W kwestii kształcenia przeddyplomowego w pierwszej kolejności należy wskazać na stałe podnoszenie przez Ministra Zdrowia limitów przyjęć na kierunku lekarsko-dentystycznym. Zwiększanie limitu przyjęć następuję bez pogłębionej analizy co do możliwości finansowych i dydaktycznych uczelni w zakresie zapewnienia odpowiedniego poziomu kształcenia oraz należytej realizacji programów praktycznego nauczania. Jednocześnie zwiększanie limitu przyjęć nie przekłada się na zwiększenie bazy sprzętów naukowych, umożliwiających praktyczne kształcenie studentów. Ustalane limity przyjęć na kierunek lekarsko-dentystyczny nie uwzględniają także faktycznego zapotrzebowania na absolwentów tego kierunku studiów.
Należy zaznaczyć, że praktyka zawodowa jest niezbędnym elementem procesu kształcenia w przypadku kierunków akademickich, a takim niewątpliwie jest kierunek lekarsko-dentystyczny. Uczelnia powinna zapewniać wszystkim studentom możliwość odbycia praktyk zawodowych, w oparciu o swoją bazę kliniczną. Student nie powinien natomiast ponosić dodatkowych kosztów z tytułu realizacji programu kształcenia wynikającego z obowiązującego go planu studiów. Naczelna Rada Lekarska stoi na stanowisku, że finansowanie kształcenia studentów kierunku lekarsko-dentystycznego,  w tym realizowanych przez studentów procedur medycznych powinno następować z budżetu państwa. Sytuacja, w której od studentów pobiera się opłaty za obywanie przez nich obowiązkowych praktyk ujętych w programie zajęć praktycznych jest nie do przyjęcia. W tym kontekście, w ocenie Naczelnej Rady Lekarskiej, konieczne jest stworzenie jasnych ram prawnych dla wykonywania przez studentów zabiegów diagnostyczno-leczniczych i związanych z tym wszelkich zobowiązań (również tych o charakterze majątkowym i prawnym) wynikających z relacji z pacjentem zarówno w toku realizacji studiów jak i w czasie praktyk wakacyjnych.

STANOWISKO Nr 6/17/VII
NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 13 stycznia 2017 r.
w sprawie kształcenia podyplomowego lekarzy dentystów
Naczelna Rada Lekarska od wielu lat zwraca uwagę na problemy dotyczące kształcenia podyplomowego lekarzy dentystów. W przypadku identyfikacji problemów związanych ze szkoleniem specjalizacyjnym lekarzy dentystów, w pierwszej kolejności należy podnieść problem braku odpowiedniej liczby miejsc specjalizacyjnych oraz niewystarczającej liczby jednostek prowadzących szkolenie specjalizacyjne.
W celu poszerzenia bazy jednostek akredytowanych prowadzących szkolenie specjalizacyjne lekarzy dentystów konieczne jest wprowadzenie zmian, które zachęcą podmioty prywatne, tj. indywidualne i grupowe specjalistyczne praktyki lekarsko-dentystyczne do włączenia się w realizację szkolenia specjalizantów. Możliwe będzie to tylko wówczas, gdy zmianom ulegną standardy akredytacyjne, a także sama organizacja i sposób finansowania specjalizacji. Konieczna jest głęboka analiza przepisów określających warunki, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne uprawnione do prowadzenia specjalizacji, pod kątem eliminacji z tych przepisów wymogów, które nie są konieczne do realizacji programu specjalizacji, a utrudniają ubieganie się o status jednostki akredytowanej do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego. Wskazane bariery w sposób istotny ograniczają dostępność miejsc szkoleniowych, a w konsekwencji prowadzą do systematycznego zmniejszania liczby specjalistów z dziedzin lekarsko-dentystycznych.
Dążenie do zwiększenia dostępu do specjalizacji powinno się odbywać przede wszystkim poprzez zwiększenie liczby rezydentur oraz zapewnienie finansowania z budżetu państwa. Akredytowane ośrodki prowadzące szkolenie specjalizacyjne powinny być dofinansowane z budżetu państwa na poziomie umożliwiającym prowadzenie danej specjalizacji. Dobrym rozwiązaniem mogłoby być wprowadzenie ogólnopolskiego systemu przyznawania miejsc specjalizacyjnych. Natomiast ważnym czynnikiem motywującym do prowadzenia staży specjalizacyjnych i szkoleń byłoby z pewnością wprowadzenie wynagrodzenia dla kierowników specjalizacji, możliwość odliczenia kosztów szkolenia od podatku oraz zagwarantowanie urlopu szkoleniowego specjalizantom. Uproszczeniu muszą również ulec zasady rozliczeń poprzez wprowadzenie zasady bezzwłocznego przesyłania jednostkom szkolącym umów i środków na finansowanie rezydentury. Samorząd lekarski dostrzega również konieczność zmian w samych programach specjalizacyjnych. Istnieje potrzeba ich urealnienia. Szkolenie specjalizacyjne powinno być silnej ukierunkowane na praktyczną wiedzę i umiejętności obejmujące konkretną specjalizację lekarsko-dentystyczną. Aby było to możliwe wymagane procedury ujęte  w programach specjalizacji powinny być finansowane z budżetu państwa.

źródło: NIL