Przegląd prasy światowej

Journal of Orthodontic Science 2014; 3(4): 125-31. Orthodontic bracket designs and their impact on microbial profile and periodontal disease: A clinical trial. Moolya N.N. i wsp.

W badaniu typu „split-mouth” przeprowadzonym u 10 studentów stomatologii porównywano tworzenie się płytki nazębnej w ciągu 7 dni na zębach z przytwierdzonymi zamkami ortodontycznymi Preadjusted [P] lub Begg Brackets [B] (Captain Ortho, Libral Traders, Indie) oraz na zębach kontrolnych bez zamków. Średnie wartości wskaźników płytki i zapalenia dziąseł w miejscach P i B były wyższe zarówno po 3, jak i 7 dniach. Przesunięcie od flory tlenowej do beztlenowej wcześniej odnotowano w miejscach P niż B. Liczba CFU była znamiennie wyższa dla wszystkich miejsc w dniu 7 w porównaniu z dniem 3. Natomiast stosunek liczby CFU drobnoustrojów tlenowych do beztlenowych był znamiennie niższy w miejscach P niż B i kontrolnych, następnie wykazując wzrost liczby gatunków beztlenowych w 3 i 7 dniu (p < 0,05). Zdaniem autorów typ zastosowanego zamka może mieć znamienny wpływ na miejscową mikroflorę oraz pośrednio na parametry zdrowia przyzębia.

Journal of Prosthodontics 2015; 24(2):109-14. Effects of a hydrogel patch on denture-related traumatic ulcers; an exploratory study. Jivanescu A. i wsp.

W badaniu oceniano wpływ opatrunku hydrożelowego na poziom bólu i czas gojenia się uszkodzeń śluzówki jamy ustnej u 23 osób dorosłych (śr. wiek ok. 70 lat, mniej więcej połowa kobiet, u nieco ponad 40% cukrzyca typu 2) z bezzębiem, u których po otrzymaniu nowego kompletu protez całkowitych pojawiły się co najmniej dwie zmiany wrzodziejące. U każdego pacjenta mniejsza zmiana (kontrolna) została przypisana do zwykłego postępowania, to jest adaptacji brzegów protezy, podczas gdy większa (badana) oprócz tego była potraktowana plastrami hydrożelowymi, nakładanymi bezpośrednio na ranę trzy razy w ciągu pierwszych 24 godzin, a następnie jeden raz dziennie przez 3 dni. Uczestników obserwowano do całkowitego wyleczenia wszystkich zmian. Zmiany leczone plastrami hydrożelowymi sięgały w największym wymiarze od 4,3 mm do 10,2 mm (śr. 7,1 mm), a mniejsze (kontrolne) od 2,0 mm do 7,0 mm (śr. 4 mm). Po 1 i 7 dniach wielkość zmian leczonych plastrem hydrożelowym zmniejszyła się odpowiednio o 25% i 75% w największym wymiarze, zaś zmian leczonych konwencjonalnie odpowiednio o 10% i nieco ponad 50%. Nie obserwowano różnic pod względem gojenia zmian u pacjentów z i bez cukrzycy. Już po 1 dniu leczenia badani zgłaszali znaczący spadek poziomu bólu, dotyczący 30% zmian kontrolnych i 65% zmian leczonych plastrem hydrożelowym. Można zatem uznać, że plastry hydrożelowe reprezentują nową skuteczną opcję leczenia uszkodzeń śluzówki jamy ustnej wywołanych protezami całkowitymi, również u osób z cukrzycą, lecz dla potwierdzenia konieczne są badania na większych grupach.

Journal of Dentistry 2014;42(11):1495-501. Effect of xylitol varnishes on remineralization of artificial enamel caries lesions in vitro. Cardoso C.A.

Analizowano in vitro wpływ lakierów zawierających ksylitol, sam lub w połączeniu z fluorem, na remineralizację sztucznie wytworzonych ubytków próchnicowych szkliwa. Próbki szkliwa zębów bydlęcych przydzielono losowo do 7 grup (n = 15). Sztuczne ubytki próchnicowe wywołano przez zanurzenie na 6 dni w 30 ml buforu mleczanowego zawierającego 3 mM CaCl₂ 2H₂O, 3 mM KH₂PO₄, 6 μM czteroetylometylenodwufosfonianu (pH 5,0). Próbki z poszczególnych grup pokryto następującymi lakierami: 10-proc. ksylitol; 20-proc. ksylitol; 10-proc. ksylitol plus F (5-proc. NaF); 20-proc. ksylitol plus F (5-proc. NaF); Duofluorid™ (6%. NaF, 2,71% F+ 6% CaF₂), Duraphat™ (5% NaF, kontrola dodatnia) i placebo (bez fluoru i ksylitolu, kontrola ujemna). Bloczki szkliwa poddano cyklicznej demineralizacji (2 h) i remineralizacji (22 h) przez 8 dni, po czym oceniono stan szkliwa za pomocą pomiaru twardości powierzchni i poprzecznej mikroradiografii. Znamiennie większą remineralizację powierzchni szkliwa odnotowano po zastosowaniu Duraphatu™, 10-proc. ksylitolu + F i 20-proc. ksylitolu + F, podczas gdy znamiennie większą remineralizację podpowierzchniową – w przypadku próbek powleczonych Duraphatem™, Duofluoridem™ i preparatem z 20-proc. ksylitolem.

Journal of Endodontics 2014; 40(12):2045-8. Influence of Chlorhexidine Application Time on the Bond Strength between Fiber Posts and Dentin. Cecchin D. i wsp.

W badaniu in vitro oceniono wpływ czasu zastosowania chlorheksydyny (CHX) na siłę wiązania i trwałość adhezji do zębiny wkładu koronowo-korzeniowego z włókna szklanego zespolonego z żywicą kompozytową. 80 korzeni siekaczy bydlęcych po opracowaniu kanałów podzielono na 4 grupy: kontrolną (przemywanie solą fizjologiczną) i 3 doświadczalne (przemywanie CHX przez 30, 60 lub 120 sekund). Wkłady koronowo-korzeniowe z włókna szklanego zespolonego z żywicą kompozytową zacementowano RelyX™ ARC. W połowie próbek z każdej grupy użyto systemu wiążącego do techniki całkowitego wytrawiania Scotchbond Multi-Purpose, a w drugiej połowie systemu wiążącego samowytrawiającego Clearfil SE Bond. Następnie próbki losowo podzielono na 2 podgrupy przechowywane 24 godziny lub 12 miesięcy. Próbki przemywane CHX wykazywały jednakowe wartości siły wiązania po 24 godzinach i 12 miesiącach przechowywania, niezależnie od czasu aplikacji CHX i użytego systemu wiążącego (p < 0,05). Natomiast w próbkach przemywanych solą fizjologiczną odnotowano znamienny spadek siły wiązania po 12 miesiącach przechowywania (p > 0,05). Obserwowano też znamienne różnice wzorca pęknięć (p < 0,001).

Dental Materials 2015; 31(6):603-623. All-ceramic or metal-ceramic tooth-supported fixed dental prostheses (FDPs)? A systematic review of the survival and complication rates. Part I: Single crowns (SCs). Sailer I. i wsp.

Przeprowadzono przegląd systematyczny badań kontrolowanych z baz Medline (PubMed), Embase, Cochrane Central z lat 2006-2013, z czasem obserwacji co najmniej 3 lata, by ocenić 5-letnią trwałość pojedynczych koron metalowo-ceramicznych i pełnoceramicznych wspartych na naturalnych zębach i przeanalizować częstość powikłań medycznych, technicznych i estetycznych. Kryteria włączenia spełniło 67 prac, w tym 17 dotyczyło koron metalowo-ceramicznych (łącznie 4 663), a 54 – pełnoceramicznych (łącznie 9 434). W metaanalizie szacunkowa 5-letnia trwałość koron metalowo-ceramicznych wynosiła 94,7% (95% CI: 94,1-96,9%), podobnie jak ze szkło-ceramiki wzmacnianej leucytem lub szkło-ceramiki dwukrzemowo-litowej (96,6%; 95% CI: 94,9-96,7%), ceramiki korundowej infiltrowanej szkłem (94,6%; 95% CI: 92,7-96%), lub gęstych spieków trójtlenku glinu i dwutlenku cyrkonu (96%; 95% CI: 93,8-97,5%; 92,1%; 95% CI: 82,8-95,6%). Natomiast 5-letnia trwałość koron z porcelany skaleniowej/krzemionkowej była mniejsza (p < 0,001). Gdy porównano wyniki dla zębów przednich i tylnych, znamiennie niższą trwałość (p < 0,0001) w tym ostatnim regionie stwierdzono dla koron z porcelany skaleniowej/krzemionkowej i dwutlenku cyrkonu, podczas gdy pozostałe typy sprawdzały się lepiej. Korony z gęsto synteryzowanego dwutlenku cyrkonu były częściej tracone z powodu pęknięć ceramiki licującej niż korony metalowo-ceramiczne (p < 0,001) i znamiennie częściej zachodziła w nich utrata retencji (p < 0,001). Ogółem odsetek pęknięć szkieletu korony był wyższy dla koron pełnoceramicznych niż metalowo-ceramicznych.

European Journal of Orthodontics 2015; 37(2): 147-55. Do we need primer for orthodontic bonding? A randomized controlled trial. Nandhra S.S. i wsp.

W prospektywnym, randomizowanym, kontrolowanym badaniu dwuośrodkowym (Instytut Stomatologii w Leeds i Oddział Ortodontyczny Szpitala św. Łukasza w Bradford) oceniano efektywność kliniczną zamków APC™ II Victory Series™ (3 M Unitek) klejonych bezpośrednio z i bez użycia primera. 92 pacjentów wymagających leczenia aparatem stałym, wcześniej nieleczonych ortodontycznie, zostało losowo przydzielonych do grupy kontrolnej (klejenie z użyciem primera) albo badanej (klejenie bez użycia primera). Odsetek niepowodzeń w grupie z zastosowaniem primera wyniósł 11,1%, a bez primera – 15,8%. Statystycznie trwałość zamków klejonych bez primera nie była gorsza niż przy użyciu primera: OR 0,95-2,25 (p = 0,08). Średnia różnica w czasie klejenia wyniosła 0,068 minuty (4 sekundy), co nie było statystycznie znamienne (p = 0,402). Istniała natomiast statystycznie istotna różnica w wartości wskaźnika ARI dla zębów, z których zamki się odkleiły: wartość 0 wykazywało 49,4% zębów, na których przyklejono zamki z użyciem primera, i aż 76,5% zębów zaopatrzonych w zamki przyklejane bez primera, (p < 0,0001). Mimo braku statystycznie znamiennej różnicy w trwałości zamków klejonych z lub bez primera należy zauważyć, że dla ortodonty nawet 2-proc. różnica we wskaźniku awaryjności zamków może już być znamienna klinicznie.

Autor:
lek. med. Dorota Tukaj