Przegląd prasy światowej

British Journal of Oral and Maxillofacial Surgery 2015; 53(5):451-4. Ropivacaine: a new local anaesthetic agent in maxillofacial surgery. Budharapu A. i wsp. 

W randomizowanym, pojedynczo zaślepionym badaniu porównano skuteczność znieczulenia i występowanie działań ubocznych ze strony układu krążenia przy zastosowaniu 2-proc. chlorowodorku lidokainy oraz 0,5-proc. ropiwakainy u 78 zdrowych pacjentów wymagających obustronnego usunięcia zatrzymanych trzecich trzonowców żuchwy. U wszystkich pacjentów wykonano test z ropiwakainą, podając im podskórnie 0,5 ml leku. Następnie u wszystkich stosowano klasyczną blokadę nerwu zębodołowego dolnego i policzkowego, podając 2 ml 0,5-proc. ropiwakainy po jednej stronie i 2 ml 2-proc. chlorowodorku lidokainy z adrenaliną po drugiej; zabiegi dzielił odstęp dwóch tygodni.

Początek znieczulenia obserwowano pomiędzy 2 a 3 min po iniekcji, a czas trwania wynosił ponad 5 h. Ropiwakaina nie powodowała istotnych zmian w zakresie badanych zmiennych ze strony układu krążenia, natomiast lidokaina z adrenaliną wywoływała przemijający wzrost ciśnienia tętniczego i częstości tętna 2 min po iniekcji. Zdaniem autorów 0,5-proc. ropiwakaina może stanowić dobry wybór, gdy poszukujemy środka zapewniającego skuteczne znieczulenie regionalne do dłuższych zabiegów, z minimalnym wpływem na układ krążenia, bez efektu wazokonstrykcyjnego.

Journal of Clinical and Experimental Dentistry 2015; 7(2):e197-202. Comparison of clinical efficacy of methylprednisolone and serratiopeptidase for reduction of postoperative sequelae after lower third molar surgery. Chappi D.M. i wsp. 

Dolegliwości pooperacyjne w postaci bólu, obrzęku i szczękościsku po chirurgicznym usunięciu zatrzymanych trzecich trzonowców żuchwy mogą być w jakimś stopniu minimalizowane przez należyte znieczulenie miejscowe, ostrożne nacinanie kości, dbanie o jak najmniejsze uszkodzenie przyległych tkanek miękkich i leki podane po zabiegu. W badaniu oceniono skuteczność farmakoterapii pooperacyjnej u 50 pacjentów poddanych chirurgicznemu usunięciu zatrzymanych trzecich trzonowców żuchwy. Badanych podzielono na dwie grupy: w gr. A podawano im doustnie metyloprednizolon – 4 mg co 8 godzin, zaś w gr. B

serratiopeptydazę [enzym proteolityczny uzyskany ze szczepu Serratia E-15, w Polsce niezarejestrowany – przyp. tłum.] – 10 mg co 12 godzin. Pod koniec 1, 3 i 5 dnia po zabiegu oceniano nasilenie bólu, obrzęku i szczękościsku, stwierdzając, że metyloprednizolon skuteczniej zmniejsza ból, zaś serratiopeptydaza jest skuteczniejsza w redukowaniu obrzęku i szczękościsku. Autorzy wnioskują zatem, że połączenie tych leków okazałoby się najskuteczniejsze w przypadkach, kiedy spodziewamy się dużego nasilenia dolegliwości po zabiegu.

Contemporary Clinical Dentistry 2015; 6(3):405-8. Comparative study of detection of bacteremia after different oral surgical procedures. Rahman T. i wsp. 

W badaniu kohortowym oceniono wykrywalność mikroorganizmów pojawiających się we krwi po różnych zabiegach chirurgicznych w obrębie jamy ustnej, w zależności od stosowania profilaktyki antybakteryjnej. 30 pacjentów poddawanych zabiegom podzielono na 3 grupy (po 10 osób), z których jedna otrzymywała przed zabiegiem profilaktykę antybiotykową doustnie, druga płukanie ust 1-proc. roztworem jodopowidonu, w trzeciej nie stosowano żadnej profilaktyki. Grupy kontrolne stanowiło: 10 osób zdrowych

i 10 osób po urazach okolicy szczękowo-twarzowej, które po zaopatrzeniu nie otrzymały antybiotyku. Wyjściowo nie odnotowano bakteriemii w żadnej z grup, podczas gdy po zabiegu obecna była we wszystkich grupach badanych (profilaktyka antybiotykowa, płukanie antyseptykiem, bez profilaktyki). We wszystkich przedziałach czasowych (30 min, 60 min i 90 min) najwyższe wartości bakteriemii stwierdzono w grupie bez profilaktyki, następnie w grupie, w której zastosowano płukanie ust 1-proc. roztworem jodopowidonu, a najniższe w tej, w której przed zabiegiem podawano antybiotyk.

Autor:
lek. med. Dorota Tukaj