Dodano: 30.12.2015, Kategorie: Stomatologia news
Przegląd prasy światowej
Journal of Oral and Maxillofacial Surgery 2015; 73 (4): 630-40. Preliminary results of fixed, fiber-reinforced resin bridges on four 4- × 5-mm ultrashort implants in compromised bony sites: a pilot study. Seemann R. i wsp.
W prospektywnym badaniu kohortowym oceniano trwałość mostu z kompozytu żywicznego wzmacnianego włóknem, wspartego na 4 ultrakrótkich implantach, przyjmując jako kryterium sukcesu przetrwanie w co najmniej 90% przypadków nasilonej atrofii kości szczęk. Z 10 pacjentów 8 wykazywało atrofię kości szczęk (7 kobiet, 1 mężczyzna; wiek w chwili wszczepienia implantu 40,7-73,9 lat, śr. 58,5), a 2 miało wykonane przeszczepy z kości strzałkowej do żuchwy (kobieta 76,5 lat i mężczyzna 69,3 lat). U wszystkich zrekonstruowano uzębienie w postaci mostu z kompozytu żywicznego wzmacnianego włóknem, wspartego na 4 ultrakrótkich implantach [śr. 4 mm, dł. 5 mm, z łącznikiem typu „locking taper” (samohamowne bezśrubowe połączenie stożkowe)]. Po zabiegu obserwowano pacjentów przez śr. 19,5 mies. (9,1-33,1), stwierdzając sukces, tj. przetrwanie implantów, w 97,25%. Ze zdarzeń niekorzystnych obserwowano jedynie odcementowanie, nie stwierdzono natomiast złamań/pęknięć protezy. Na ostatniej wizycie średnia grubość kości mezjalnie i dystalnie wynosiła 0,2 ± 0,3 mm w obrębie atroficznej żuchwy i 0,4 ± 1,2 mm w żuchwie zrekonstruowanej przeszczepem z kości strzałkowej. Można więc uznać, że zastosowanie uzupełnień protetycznych na 4 ultrakrótkich implantach daje zachęcające wyniki krótkoterminowe.
Menopause 2015; 22 (1): 75-8. Can the FRAX tool be a useful aid for clinicians in referring women for periodontal care? Alli F. i wsp.
W badaniu porównywano częstość schorzeń przyzębia u kobiet w wieku pomenopauzalnym, u których wynik kalkulatora ryzyka złamań FRAX wskazuje na wysokie ryzyko złamań osteoporotycznych, i w populacji kontrolnej. Spośród 853 kart pacjentek przychodni pomenopauzalnej w Cleveland wybrano spełniające następujące kryteria: wiek 51-80 lat; menopauza przed ponad 1 rokiem, lecz < 10 lat; HbA1c < 7; niepalenie tytoniu; niezażywanie leków hormonalnych, inhibitorów RANKL ani bisfosfonianów w ciągu ostatnich 5 lat. 90 pacjentek uzyskało wyniki FRAX > 20 (wysokie ryzyko złamań), 98 z prawidłowymi wynikami stanowiło grupę kontrolną. Stwierdzono znamienne różnice między grupami w zakresie głębokości kieszonek (śr. ± SD 2,75 ± 0,66 vs. 2,2 ± 0,57), klinicznej utraty przyczepu łącznotkankowego (3,15 ± 0,78 vs. 2,73 ± 0,66), wysokości kości wyrostka zębodołowego (0,58 ± 0,03 vs. 0,60 ± 0,02) i braków w uzębieniu (5,6 ± 1,96 vs. 3,84 ± 1,94), podczas gdy nie różniły się znamiennie wartości wskaźnika płytki i krwawienia przy badaniu sondą. Dowodzi to tego, że w grupie kobiet zagrożonych poważnym ryzykiem złamań występuje również duże nasilenie wskaźników choroby przyzębia, nawet przy braku znaczących różnic w stanie higieny jamy ustnej, toteż należy rozważyć skierowanie takich pacjentek do periodontologa.
Journal of American Geriatric Society 2015; 63(1): 91-9. Tooth loss associated with physical and cognitive decline in older adults. Tsakos G. i wsp.
W badaniu podłużnym kohortowym oceniono związek pomiędzy całkowitą utratą uzębienia (bezzębnością) a pogorszeniem formy fizycznej i czynności poznawczych u mieszkańców Anglii w starszym wieku (60 lat, n = 3166). U badanych 6-krotnie w ciągu10 lat (początek 2002-2003, koniec 2012-2013) wykonywano test zapamiętywania 10 słów oraz mierzono prędkość chodu (m/s). Modele statystyczne korygowano kolejno na: czas, czynniki demograficzne, status społeczno-ekonomiczny, choroby współistniejące, zachowania zdrowotne, objawy depresji i wyniki pomiarów antropometrycznych oraz wzajemnie na prędkość chodu lub sprawność pamięci. Po skorygowaniu na czas i czynniki demograficzne badani bezzębni przypominali sobie o 0,88 mniej słów i poruszali się o 0,09 m/s wolniej niż badani z zachowanym uzębieniem. Jedynie ten drugi związek pozostał znamienny po pełnym skorygowaniu, dając wartość o 0,02 m/s mniejszą. W analizie w grupach wiekowych wyjściowy brak zębów wykazywał związek z oboma wynikami w modelach w pełni skorygowanych u badanych w wieku 60-74 lat, ale nie u starszych. W tej grupie wiekowej znaleziono również związek między wyjściową bezzębnością a zmianą w prędkości chodu i sprawności pamięci w okresie 4-letnim. Autorzy wnioskują, że całkowita bezzębność u starszych osób wykazuje niezależny związek ze spadkiem formy fizycznej i pogorszeniem czynności poznawczych, a utrata zębów może być potencjalnym wczesnym markerem niepełnosprawności związanej z wiekiem.
Quality of Life Research 2015; 24 (4): 919-26. Influence of different prosthodontic rehabilitation options on oral health-related quality of life, orofacial esthetics and chewing function based on patient-reported outcomes. Peršić S., Čelebić A.
U 263 pacjentów oceniono wpływ różnych opcji rehabilitacji protetycznej na poprawę estetyki szczękowo-twarzowej, funkcji żucia i jakości życia związanej ze zdrowiem jamy ustnej. 70 badanych otrzymało pełne konwencjonalne całkowite protezy ruchome, 38 – w żuchwie protezy stałe wsparte na implantach, w szczęce konwencjonalne całkowite protezy ruchome, 56 – konwencjonalne częściowe protezy ruchome, 15 – częściowe protezy ruchome wsparte na implantach, 25 – konwencjonalne częściowe protezy stałe, 59 – częściowe protezy stałe wsparte na implantach. Do oceny wspomnianych parametrów posłużono się odpowiednio kwestionariuszami: OHIP-CRO 14, OES [Orofacial Esthetic Scale] CRO i CFQ [Chewing Function Questionnaire], które badani wypełniali na początku i po 3 mies. od zakończenia rehabilitacji protetycznej. Po leczeniu wyniki kwestionariuszy były znamiennie lepsze (p < 0,001) dla wszystkich rodzajów uzupełnień protetycznych. Dwuczynnikowa analiza ANOVA nie wykazała znamiennej różnicy w wyniku OES pomiędzy poszczególnymi opcjami, natomiast wyniki OHIP-CRO 14 i CFQ po leczeniu były znamiennie lepsze u pacjentów z konwencjonalnymi częściowymi protezami stałymi i częściowymi protezami stałymi wspartymi na implantach niż mających częściowe protezy ruchome wsparte na implantach i konwencjonalne protezy ruchome. Największa zmiana wyniku we wszystkich kwestionariuszach miała miejsce u pacjentów z protezami ruchomymi wspartymi na implantach, zaś najmniejsza u pacjentów z częściowymi protezami stałymi (p < 0,01).
Clinical Interventions in Aging. 2015; 10: 175-82. Dental prophylaxis decreases the risk of acute myocardial infarction: a nationwide population-based study in Taiwan. Lee Y.L. i wsp.
Na podstawie krajowej bazy danych ubezpieczeniowych Tajwanu zidentyfikowano 511 630 pacjentów z chorobą przyzębia (CHP) i 208 713 bez tego schorzenia, których następnie poddano 10-letniej obserwacji w celu oceny związku między CHP a zawałem mięśnia sercowego (ZMS) i wpływu profilaktyki stomatologicznej na częstość występowania tego ostatniego. Badanych z CHP podzielono na grupy wg stosowanego leczenia (profilaktyka stomatologiczna, intensywne leczenie, brak leczenia), a do oceny wpływu leczenia użyto analizy regresji Coxa skorygowanej na wiek, płeć, status społeczno-ekonomiczny, stopień zurbanizowania miejsca zamieszkania i choroby współistniejące. Zapadalność na ZMS wśród osób bez CHP wynosiła 0,19%/rok. Wśród osób z CHP najniższa była u pacjentów poddanych profilaktyce stomatologicznej (0,11%/rok), następnie intensywnej kuracji (0,28%/rok), a znamiennie wyższa u pozostających bez leczenia (0,31%/rok; p < 0,001). Analiza regresji Coxa potwierdziła, że iloraz ryzyka wystąpienia ZMS był znamiennie niższy w grupie poddanej profilaktyce stomatologicznej (HR = 0,90; 95% CI = 0,86-0,95), a wyższy w grupie leczonej intensywnie (HR = 1,09; 95% CI = 1,03-1,15) i pozostającej bez leczenia (HR = 1,23; 95% CI = 1,13-1,35) niż u osób niecierpiących na chorobę przyzębia. Wywnioskowano, że choroba przyzębia zwiększa ryzyko wystąpienia zawału mięśnia sercowego, lecz może je obniżyć stosowana profilaktyka stomatologiczna.
Journal of Dental Research 2015; 94 (3 suppl): 28S-36S. Denture wearing during sleep doubles the risk of pneumonia in the very elderly. Iinuma T. i wsp.
Zły stan higieny i zdrowia jamy ustnej coraz częściej postrzega się jako ważny czynnik ryzyka zapaleń płuc u osób w podeszłym wieku. Aby dokładniej zidentyfikować modyfikowalne czynniki ryzyka związane ze zdrowiem jamy ustnej, obserwowano grupę 524 losowo wybranych osób w wieku > 85 lat (228 mężczyzn i 296 kobiet; śr. wiek 87,8 lat). Wyjściowo zbadano stan zdrowia jamy ustnej, oceniono nawyki higieniczne, ponadto przeprowadzono badanie fizykalne i analizę krwi, powtarzając te badania co roku aż do pierwszej hospitalizacji lub zgonu z powodu zapalenia płuc. W ciągu 3 lat odnotowano 48 poważnych zdarzeń związanych z zapaleniem płuc (20 zgonów i 28 ostrych hospitalizacji niezakończonych zgonem). Spośród 453 osób noszących protezy ruchome 186 (40,8%) pozostawiających je w ustach na noc wykazywało znamiennie wyższe ryzyko zapalenia płuc niż ci, którzy wyjmowali protezy przed snem (p w teście log rank = 0,021). W wielowymiarowym modelu Coxa z 2-3-krotnie wyższym ryzykiem zachorowania na zapalenie płuc związane były niezależnie dwie zmienne – odczuwane trudności w połykaniu oraz niewyjmowanie protezy zębowej na noc (iloraz ryzyka [HR] odpowiednio: 2,31 z 95% CI 1,11-4,82 oraz 2,38 z 95% CI 1,25-4,56), co było porównywalne z HR w przypadkach upośledzenia czynności poznawczych (2,15; 95% CI 1,06-4,34), przebytego udaru (2,46; 95% CI 1,13-5,35) i przewlekłych schorzeń układu oddechowego (2,25; 95% CI 1,20-4,23). Ponadto osoby niewyjmujące protez na czas snu wykazywały większe ryzyko osadzania się płytki nazębnej na języku i na protezie, zapalenia dziąseł, kolonizacji jamy ustnej Candida albicans, a także wyższe poziomy krążącej interleukiny 6. Fakt ten sugeruje możliwą przydatność wdrażania programów prawidłowej higieny jamy ustnej w ramach zapobiegania zapaleniu płuc u osób w podeszłym wieku.
Autor:
lek. med. Dorota Tukaj