Przegląd prasy światowej

International Journal of Prosthodontics 2016; 29 (1):63-7. Effectiveness of disinfectants on antimicrobial and physical properties of dental impression materials. Demajo J.K. i wsp.

Celem badania była ocena skuteczności przeciwbakteryjnej środków dezynfekcyjnych oraz ich wpływu na trwałość mas wyciskowych. Od 14 osób pobrano wyciski górnego łuku szczęki: 7 z masy alginatowej i 7 z silikonu addycyjnego. Wyciski podzielono na trzy sekcje; na dwie rozpylano odpowiednio jeden z dwóch środków dezynfekcyjnych (MD 520 albo Minuten), trzecią pozostawiano bez środka dezynfekcyjnego jako kontrolę. Skuteczność przeciwbakteryjną środków dezynfekujących oceniano, zliczając kolonie drobnoustrojów na agarze tryptozowo-sojowym (TSA) w CFU/cm². Powierzchnię wycisków obliczano komputerowo w technice CAD/CAM na podstawie odlewu gipsowego. Trwałość wymiarowa mas wyciskowych poddanych działaniu środka dezynfekcyjnego była oceniana przez pomiar zmiany długości materiału w ciągu 3 godzin. Stwierdzono, że na masie alginatowej ładunek bakteryjny był blisko 3-krotnie wyższy niż na silikonie. Preparat na bazie aldehydu glutarowego (MD 520) wyeliminował praktycznie wszystkie postacie drobnoustrojów zarówno z alginatu, jak i silikonu, nie zmieniając trwałości wymiarowej. Środek na bazie alkoholu (Minuten) nie wykazywał równej skuteczności na obu materiałach (wzrost bakterii po dezynfekcji był prawie dwukrotnie większy na powierzchni alginatu niż silikonu), ponadto wpływał na trwałość wymiarową alginatu, zmniejszając jego kurczenie się podczas pierwszych 90 minut wiązania.

Brazilian Oral Research 2016; 30; S1806-83242016000100213. Effect of green tea as a protective measure against dental erosion in coronary dentine. De Moraes M.D. i wsp.

Badanie miało na celu sprawdzenie, czy zielona herbata może działać jako środek ochronny na zębinę, która uległa erozji. Krążki ludzkiej zębiny dobrano pod względem twardości powierzchniowej i losowo przydzielono do 3 grup (n = 10): DW – woda destylowana, CHX – 0,2-proc. dwuglukonian chlorheksydyny i GT – zielona herbata. Krążki pozostawiono przez 2 godziny do wytworzenia osłonki nabytej, po czym przez 3 dni codziennie poddawano trzem cyklom demineralizacji (C₆H₈O₇ 0,05 M, pH 3,75, 60 s), zanurzania w substancji badanej (DW, CHX lub GT, 5 minut) i remineralizacji (sztuczna ślina, 60 min). Pod koniec każdego dnia oceniano zębinę pod kątem spadku twardości powierzchniowej (% SHL) i wykonywano mechaniczną profilometrię analizy. W analizie statystycznej wykorzystano dwukierunkową analizę ANOVA i test Tukeya. Znamienną redukcję twardości zębiny odnotowano tylko w grupie CHX w porównaniu z grupą DW (p < 0,05), natomiast nie było takiej różnicy między CHX a GT (p > 0,05). Znamienna różnica pomiędzy grupami DW a GT dotyczyła starcia i szorstkości (p < 0,05). Uznano, że roztwór zielonej herbaty może zmniejszyć starcie i szorstkość spowodowaną przez erozję zębiny.

American Journal of Orthodontics & Dentofacial Orthopedics 2016; 149 (1): 62-6. Effect of a single dose of low-level laser therapy on spontaneous and chewing pain caused by elastomeric separators. Qamruddin I. i wsp.

W pojedynczo zaślepionym badaniu oceniano wpływ jednorazowej dawki laseroterapii niskoenergetycznej na nasilenie bólu spontanicznego i przy żuciu po założeniu separatorów elastomerowych. U 88 losowo wybranych pacjentów separatory umieszczono po stronie mezjalnej i dystalnej pierwszych stałych trzonowców we wszystkich kwadrantach. Oba łuki podzielono na stronę eksperymentalną i kontrolną. Po stronie eksperymentalnej na 3 punkty na błonie śluzowej policzka zastosowano światło lasera diodowego galowo-aluminiowo-arsenowego (940 nm) w trybie ciągłym, z mocą nastawioną na 200 mW, przez 20 sekund na każdy punkt. Po stronie przeciwnej stosowano placebo, wykonując takie same manewry bez włączania lasera. Nasilenie bólu spontanicznego i przy żuciu w ciągu następnych 7 dni oceniano w skali numerycznej. W analizie statystycznej wykorzystano test t dla prób niezależnych i analizę wariancji z powtarzanymi pomiarami z testem post hoc Tukeya. Stwierdzono znamienne różnice pomiędzy grupami w nasileniu bólu spontanicznego i przy żuciu (p < 0,05), co wskazuje, że jednorazowa dawki laseroterapii niskoenergetycznej może być skutecznym sposobem zwalczania bólu związanego z założeniem separatorów elastomerowych.

Journal of Prosthetic Dentistry 2015; 114 (6): 826-30. Comparison of treatment time versus patient satisfaction in at-home and in-office tooth bleaching therapy. Bernardon J.K. i wsp.

W badaniu przeprowadzonym w schemacie split-mouth oceniano wpływ na satysfakcję pacjenta różnych metod oraz czasu trwania wybielania zębów w domu i w gabinecie. Do badania wybrano 30 osób dobranych pod względem odcienia zębów (pomiędzy A2 i A3.5; Vita Classic Shade Guide). U każdego uczestnika wybielanie zębów szczęki przeprowadzono w gabinecie, stosując przez 40 minut tygodniowo 35-proc. nadtlenek wodoru (HP 35%) w prawym kwadrancie i ten sam środek w połączeniu z wapniem (HP 35% Ca) w lewym kwadrancie. Wybielanie zębów żuchwy przeprowadzono w domu, aplikując na 2 godziny dziennie 10-proc. nadtlenek karbamidu (CP 10%) w prawym kwadrancie i ten sam środek w większym stężeniu (CP 22%) w lewym kwadrancie. Zabiegi stosowano do czasu osiągnięcia satysfakcji pacjenta, ale nie dłużej niż 6 sesji [S] w gabinecie albo 6 tygodni [T] w domu. Odcień sprawdzano spektrofotometrem przed leczeniem, po 2 i 4 tygodniach oraz w ostatnim tygodniu wybielania domowego; tydzień po drugiej, czwartej i ostatniej sesji w gabinecie. W obliczeniach statystycznych zastosowani testy t-Studenta i Tukeya-Kramera. Wszystkie stosowane środki skutecznie wybielały zęby z żywą miazgą. W żadnym punkcie czasowym nie obserwowano znamiennych różnic w odcieniu barwy pomiędzy CP 10% i CP 22% oraz pomiędzy HP 35% i HP 35% Ca. Czas leczenia do osiągnięcia satysfakcji pacjenta wynosił 4 S (n = 12), 5 S (n = 10) i 6 S (n = 8) w gabinecie oraz 4 T (n = 6), 5 T (n = 8) i 6 T (n = 16) w domu. Można więc uznać, że efektywna długość leczenia wybielającego wynosi od 4 do 6 tygodni bez względu na zastosowany środek oraz na to, czy wybielanie prowadzone jest w domu, czy w gabinecie.

Brazilian Oral Research 2016;30; S1806-83242016000100203. Evaluation of toothbrush disinfection via different methods. Basman A. i wsp.

W badaniu porównano skuteczność różnych metod dezynfekcji szczoteczki do zębów, jak umycie w zmywarce do naczyń, stosowanie 0,12-proc. glukonianu chlorheksydyny, 2-proc. podchlorynu sodowego

(NaOCl), płynu do płukania ust zawierającego olejki eteryczne i alkohol oraz 50-proc. białego octu winnego. 60 ochotników było podzielonych na pięć grup eksperymentalnych i jedną grupę kontrolną (n = 10). Uczestnicy myli zęby szczoteczkami do zębów ze standardowymi włoskami, po czym dezynfekowali je według otrzymanych instrukcji. Następnie porównywano bakteryjne zanieczyszczenie szczoteczek we wszystkich grupach pomiędzy sobą i z grupą kontrolną, wykorzystując w analizie statystycznej testy Kruskala-Wallisa i wielokrotnych porównań Duncana. Ładunek bakteryjny szczoteczek z grup eksperymentalnych był znamiennie mniejszy niż w grupie kontrolnej (p < 0,05). Najskuteczniejszym środkiem eliminacji wszystkich badanych gatunków bakterii był 50-proc. biały ocet winny, następnie w kolejności 2-proc. NaOCl, płyn do płukania ust z olejkami eterycznymi i alkoholem, 0,12-proc. glukonian chlorheksydyny, zmywarka i woda wodociągowa (kontrola). Wyniki wskazują, że najskuteczniejszą metodą dezynfekowania szczoteczek do zębów było zanurzenie w białym occie winnym, który jest wydajny, stosunkowo tani, łatwy do nabycia i nadaje się do stosowania w gospodarstwie domowym.

International Journal of Prosthodontics 2016;29(1):38-49. Main clinical outcomes of feldspathic porcelain and glass-ceramic laminate veneers: a systematic review and meta-analysis of survival and complication rates. Morimoto S. i wsp.

Przeprowadzono przegląd systematyczny i metaanalizę badań oceniających wyniki kliniczne licówek z ceramiki szklanej i porcelany feldszpatowej. Z 899 wstępnie zidentyfikowanych prac analizą objęto 13. Analiza metaregresji wykazała, że rodzaj ceramiki i czas obserwacji nie wpływały na wskaźnik niepowodzeń. Szacunkowy skumulowany współczynnik przetrwania wszystkich licówek w czasie obserwacji z medianą 9 lat wynosił 89% (95% CI: 84-94%), przy czym dla ceramiki szklanej – 94% (95% CI: 87-100%), a dla porcelany feldszpatowej – 87% (95% CI: 82-93%). Metaanaliza wykazała następujące odsetki niepowodzeń: odklejenie – 2% (95% CI: 1-4%); złamanie/ukruszenie – 4% (95% CI: 3-6%); wtórna próchnica – 1% (95% CI: 0-3%); poważne przebarwienia brzeżne – 2% (95% CI: 1-10%); schorzenia endodontyczne – 2% (95% CI: 1-3%). Iloraz szans niepowodzeń przy pokryciu brzegu siecznego wynosił 1,25 (95% CI: 0,33-4,73). Nie udało się dokonać metaanalizy pod kątem wpływu preparacji szkliwa/zębiny na wskaźniki niepowodzeń. Najczęstszym powikłaniem było złamanie/ukruszenie licówki, co świadczy o tym, że są one bezpieczną opcją, zachowującą strukturę zęba.

Autor:
lek. med. Dorota Tukaj