Przegląd prasy światowej

American Journal of Orthodontics & Dentofacial Orthopedics 2014;146(2):207-14. Efficacy of a fluoride-releasing orthodontic primer in reducing demineralization around brackets: an in-vivo study. Tüfekçi E. i wsp.

W prowadzony na rynek nowy klej – primer z systemem dystrybucji fluorku – reklamowany jest jako skuteczny w redukowaniu „białych plam” u pacjentów ortodontycznych leczonych aparatem stałym. Nie ma jednak w literaturze badań wspierających tę tezę, toteż w niniejszej pracy postanowiono ją zweryfikować. U 22 pacjentów, u których planowano ekstrakcję przedtrzonowców, 1 ząb przedtrzonowy wybrano losowo do aplikacji wspomnianego preparatu (Opal Seal; Ultradent Products, USA), zaś przeciwległy użyto jako ząb kontrolny, który potraktowano standardowo (Transbond XT; 3 M Unitek, USA). Po zacementowaniu zamków umieszczono separatory wokół zamków na przedtrzonowcach, by pozwolić na gromadzenie się płytki nazębnej przez 8 tygodni. Po ekstrakcji powierzchnie zębów oceniono wizualnie, dokonano pomiaru mikrotwardości w celu oceny demineralizacji oraz oszacowano ilość pozostałego primera. Nie uzyskano żadnych statystycznie istotnych różnic pomiędzy dwoma grupami pod względem liczby „białych plam”. Retencję primera oceniono na 50%. Nie ma zatem dowodów, by primer uwalniający fluorek skutecznie zapobiegał demineralizacji w ciągu 8 tygodni.

Oral Health & Dental Management 2014;13(3):779-85. An evaluation of 0.2% hyaluronic Acid gel (gengigel®) in the treatment of gingivitis: a clinical & microbiological study. Sahayata VN, Bhavsar NV, Brahmbhatt NA.

W randomizowanym, kontrolowanym przez placebo badaniu  oceniano skuteczność żelu zawierającego kwas hialuronowy – glukozaminoglikan o właściwościach przeciwzapalnych i przeciwobrzękowych – w leczeniu zapalenia dziąseł. 105 pacjentów z przewlekłym zapaleniem dziąseł wywołanym kamieniem nazębnym podzielono losowo na trzy grupy: badaną, kontrolną z placebo i kontrolną ujemną (bez leczenia). Prócz rutynowej higieny jamy ustnej dwie pierwsze grupy miały dwa razy dziennie stosować żel z lekiem lub z placebo na dziąsła objęte stanem zapalnym. Wskaźnik płytki (PI), wskaźnik dziąsłowy (GI) i wskaźnik krwawienia z brodawek dziąsłowych (PBI) oceniano po 1, 2 i 4 tygodniach, parametry mikrobiologiczne po 4 tygodniach. W każdej grupie obserwowano poprawę wszystkich zmiennych klinicznych (p < 0,05), ze znamienną różnicą (p < 0,05) w wartościach GI i PBI między grupą badaną a kontrolnymi, spadek PI był natomiast nieznamienny. Nie było znamiennych różnic między grupami kontrolnymi. We wszystkich grupach po 4 tygodniach odnotowano statystycznie znamienny (p < 0,05) spadek odsetka pałeczek beztlenowych Gram-ujemnych, a względny wzrost odsetka ziarniaków Gram-dodatnich; jednakże różnice w parach nie były statystycznie znamienne (p > 0,05). Można zatem uznać, że miejscowe stosowanie żelu z 0,2-proc. kwasem hialuronowym jako dodatku do niechirurgicznego leczenia przyzębia może przynieść większą poprawę parametrów klinicznych, niż gdyby tego preparatu nie stosowano.

British Dental Journal 2014;217(8):453-7. Treatment outcome following use of the erbium, chromium:yttrium, scandium, gallium, garnet laser in the non-surgical management of peri-implantitis: a case series. Al-Falaki R., Cronshaw M., Hughes F.J.

Do dziś nie ma konsensusu co do właściwego zastosowania laseroterapii w leczeniu periimplantitis. Publikowana praca stanowi retrospektywną analizę serii przypadków. Na 28 ognisk periimplantitis (68 miejsc > 4 mm) u 11 pacjentów (27-69 lat, śr. 55,9) aplikowano laseroterapię z lasera Er, Cr:YSGG z końcówkami promieniście emitującymi energię [14 mm, średnica 500 µm, kąt 60° (85%); 1,5 W, 30 Hz, krótkie pulsy (140 µs), 50 mJ/puls, 50% wody, 40% powietrza]. Parametrami ocenianymi były głębokość kieszonek i obecność krwawienia przy zgłębnikowaniu. Głębokość kieszonek w punkcie wyjścia wynosiła średnio 6,64 ± SD 1,48 mm (zakres 5-12 mm), po 2 miesiącach obniżyła się do 3,29 ± 1,02 mm (zakres 1-6 mm), zaś po 6 miesiącach do 2,97 ± 0,7 mm, co w obu punktach czasowych było wysoce znamienne statystycznie (p < 0,001). Również spadek krwawień przy zgłębnikowaniu po 2 i 6 mies. był statystycznie znamienny (p < 0,001). W świetle pozytywnych wyników uzyskanych w tym badaniu pilotażowym wskazane jest przeprowadzenie dużych, dobrze zaprojektowanych badań kontrolowanych, by potwierdzić użyteczność lasera Er, Cr:YSGG w niechirurgicznym leczeniu periimplantitis.

Clinical, Cosmetic and Investigational Dentistry 2014;19;6:65-9. Dental extraction in patients on warfarin treatment. Abdullah W.A., Khalil H.

Warfaryna jest jednym z najczęściej stosowanych doustnych antykoagulantów; odstawienie tego leku przed prostymi zabiegami chirurgicznymi może wiązać się z powikłaniami, korzyści natomiast są niejasne. W pracy oceniono ryzyko krwawienia u pacjentów leczonych warfaryną, skierowanych na ekstrakcję zęba do Kliniki Chirurgii Jamy Ustnej i Szczękowo-Twarzowej Uniwersytetu Króla Sauda w Rijadzie. Z badania wykluczono pacjentów z INR ≥ 4 oraz ze schorzeniami wątroby lub koagulopatiami w wywiadzie. Zakwalifikowano ogółem 35 osób (16 kobiet i 19 mężczyzn) w wieku 38-57 lat (śr. = 48,7), u których wykonano proste ekstrakcje pojedynczego zęba. Dawki warfaryny nie zmieniano. W dniu zabiegu oznaczano INR za pomocą CoaguChek System (wartości wynosiły od 2,00 do 3,50, w tym u 77,2% w zakresie 2,0-2,5), a krwawienie z miejsca ekstrakcji monitorowano od chwili zabiegu do następnego dnia. Sączenie się krwi niewymagające interwencji obserwowano u 88,6% badanych, zaś umiarkowane krwawienie u 11,4% (4 osoby z INR w zakresie 3,1-3,5 i 1 z INR niespełna 3); poważnych krwawień, wymagających hospitalizacji, nie odnotowano. Pacjenci z umiarkowanym krwawieniem otrzymali w ambulatorium leczenie miejscowe. Zdaniem autorów prosta ekstrakcja zęba u pacjenta leczonego warfaryną może być bezpiecznie przeprowadzona bez wysokiego ryzyka krwawienia, jeżeli INR w dniu zabiegu wynosi ≤ 3,5. Pacjent winien być starannie monitorowany i obserwowany.

American Journal of Dentistry 2014; 27(3):167-70. Role of Colgate Total toothpaste in helping control plaque and gingivitis. Rover J.A., Leu-Wai-See P.

W badaniu oceniano wpływ pasty do zębów zawierającej 0,3% triklosanu, 2% kopolimeru i 0,243% (1,100 ppm) fluorku sodu na nasilenie stanu zapalnego dziąseł i gromadzenie się płytki nazębnej. Do badania wybrano 75 zdrowych dorosłych osób w wieku 18-70 lat, z umiarkowanie nasilonym zapaleniem dziąseł wywołanym przez kamień nazębny i z co najmniej 20 funkcjonalnymi zębami, za wyjątkiem trzecich trzonowców. Po wstępnej ocenie pod kątem płytki nazębnej, zapalenia dziąseł i krwawienia z dziąseł przeprowadzono profilaktykę stomatologiczną, po czym badanych zaopatrzono w dwie tubki pasty do zębów (Colgate Total) i szczoteczki z miękkim włosiem (Colgate Wave Toothbrush), polecając im czyścić zęby 2 razy dziennie zmodyfikowaną techniką Bassa. Ponownej oceny dokonywano po 6-8 tygodniach. U wszystkich badanych stwierdzono statystycznie znamienne obniżenie wartości wskaźnika płytki, zmniejszenie nasilenia zapalenia dziąseł i krwawienia przy zgłębnikowaniu. Badana pasta spełniła zatem założenia w aspekcie redukcji wybranych wskaźników klinicznych.

Dental Research, Dental Clinics, Dental Prospects 2014;8(3):153-9.Clinical and Microbiological Effects of Photodynamic Therapy Associated with Non-surgical Treatment in Aggressive Periodontitis. Chitsazi M.T. i wsp.

U 24 pacjentów z klinicznym rozpoznaniem agresywnego zapalenia przyzębia wykonano skaling i wygładzanie korzeni (SRP). Następnie podzielono ich na dwie grupy. W grupie badanej wybrano losowo zęby z jednego kwadrantu każdego łuku z kieszonkami głębokości ≥ 4 mm, dodatkowo aplikując na te okolice terapię fotodynamiczną (PDT) wiązką lasera diodowego o częstotliwości 670-690 nm i mocy 75 mW. W grupie kontrolnej, nieotrzymującej PDT, wybrano do oceny zęby z przeciwległego kwadrantu. Przed leczeniem pobrano próbki płytki nazębnej z okolicy poddziąsłowej za pomocą papierowego sączka endodontycznego, wykonując następnie badanie PCR w kierunku obecności Aggregatibacter actinomycetemcomitans. Parametry kliniczne: utratę przyczepności (CAL) wskaźnik płytki (PI), krwawienie przy zgłębnikowaniu (BOP), głębokość kieszonek (PD) i recesję dziąseł (REC) oceniano w punkcie wyjścia i po 90 dniach. W obu grupach uzyskano poprawę w zakresie wszystkich parametrów klinicznych i znaczący spadek liczebności A. actinomycetemcomitans (p < 0,05). Jednak żaden z parametrów nie różnił się znamiennie pomiędzy grupami (p > 0,05). Nie wykazano zatem dodatkowych korzyści z PDT jako leczenia wspomagającego pacjentów z agresywnym zapaleniem przyzębia.

Autor:
lek. med. Dorota Tukaj