Przegląd prasy światowej

Journal of Clinical Periodontology 2014;41(9):890-9. Metronidazole and amoxicillin as adjuncts to scaling and root planing for the treatment of type 2 diabetic subjects with periodontitis: 1-year outcomes of a randomized placebo-controlled clinical trial. Miranda T.S. i wsp.

Oceniono skutki kliniczne i mikrobiologiczne zastosowania metronidazolu (MTZ) i amoksycyliny (AMX) jako leczenia uzupełniającego skaling oraz wygładzanie korzeni (SRP) u 58 pacjentów z cukrzycą typu 2 i przewlekłym uogólnionym zapaleniem przyzębia (ChP). Badanych podzielono losowo na dwie grupy (n = 29), w których zastosowano albo tylko SRP, albo MTZ [400 mg 3x dz.] + AMX (500 mg 3x dz.) przez 14 dni. Próbki biofilmu poddziąsłowego zbadano na obecność siedmiu periodontopatogenów za pomocą qPCR. Pacjentów badano przed leczeniem, 3, 6 i 12 miesięcy po leczeniu. W grupie SRP + MTZ + AMX po roku od leczenia stwierdzono większą średnią redukcję głębokości kieszonek (PD) i większy kliniczny przyrost przyczepu łącznotkankowego, mniejszą liczbę miejsc z PD ≥ 5 mm (główny punkt końcowy) i mniejszą liczbę osób z ≥ 9 takimi kieszonkami niż w grupie kontrolnej (p < 0,05). Pacjenci po antybiotykoterapii również po roku wykazywali w stosunku do grupy kontrolnej zmniejszone poziomy i znaczniejsze spadki liczebności trzech drobnoustrojów z „kompleksu czerwonego”, Eubacterium nodatum i Prevotella intermedia (p < 0,05). Zatem wykorzystanie MTZ + AMX w leczeniu wspomagającym zapalenia przyzębia u osób z cukrzycą typu 2 poprawiało znamiennie kliniczne i mikrobiologiczne wyniki leczenia.

Oral Health and Dental Management 2014 ;13(3):600-4. Influence of surface sealant on the color-stability of a composite resin immersed in different beverages. Lepri C.P., Palma-Dibb R.G.

W badaniu oceniono wpływ zewnętrznego materiału uszczelniającego (Fortify-Bisco) na stabilność barwy żywicy kompozytowej (Charisma, 3M) zanurzonej w różnych napojach. Przygotowano próbki żywicy o średnicy 10 mm i grubości 2 mm, po czym podzielono je na dwie grupy (z zastosowaniem zewnętrznego materiału uszczelniającego lub bez), a każdą z nich na cztery podgrupy (n = 7) zgodnie z wybranym płynem do zanurzania (napój bezalkoholowy, kawa, herbata i sztuczna ślina jako kontrola). Po 24 godzinach rozpoczęto cykliczne zanurzanie próbek w wybranych płynach (5 minut 3 x dziennie przez 90 dni). Zmętnienie i zmianę barwy próbek zanalizowano za pomocą spektrofotometru (BYK-Gardner) i porównano napoje badane z grupą kontrolną. Stwierdzono znamienne różnice (p < 0,05) w barwie żywicy kompozytowej zanurzanej w poszczególnych napojach, przy czym największą zmianę barwy powodowała kawa, następnie herbata i napój bezalkoholowy. Nie było żadnej różnicy pomiędzy próbkami, w których zastosowano zewnętrzny materiał uszczelniający a pozostałymi. Uznano więc, że zastosowanie zewnętrznego materiału uszczelniającego nie zabezpiecza przed zmianą barwy powodowaną przez zanurzenie w różnych napojach, w największym stopniu w kawie.

Journal of Dentistry 2014;42(8):895-901. A randomised controlled trial of complete denture impression materials. Hyde T.P. i wsp.

Istnieje stały popyt na leczenie protetyczne bez użycia implantów, brakuje jednak wysokiej jakości dowodów z zakresu najlepszej praktyki klinicznej. W randomizowanym, kontrolowanym, podwójnie zaślepionym badaniu skrzyżowanym próbowano dostarczyć takich dowodów, porównując dwa materiały do wycisków protetycznych. Spośród pacjentów Leeds Dental Institute zrekrutowano 85 osób, z których każda otrzymała dwa zestawy protez wykonanych na podstawie wycisków z masy alginatowej albo silikonowej. Randomizacja dotyczyła kolejności wykonywania wycisków i oceny. Jako główny punkt końcowy przyjęto preferencje pacjentów w stosunku do protez bez dopasowania, a jako dodatkowe punkty końcowe – preferencje w stosunku do protez po dopasowaniu, ocenę komfortu, stabilności i wydajności żucia, odczucia przy używaniu każdej z mas wyciskowych i wyniki kwestionariusza OHIP-EDENT. Badanie ukończyło 78 (91,8%) pacjentów. 53 (67,9%) preferowało protezy wykonane na podstawie wycisku z masy silikonowej, podczas gdy 14 (17,9%) – protezy wykonane na podstawie wycisku z masy alginatowej, 4 (5,1%) uważało obie protezy za tak samo zadowalające, a 7 (9,0%) za tak samo niezadowalające. Różnica w odsetku preferencji wynosiła 50% na korzyść silikonu (95% CI 32,7-67,3%, p < 0,0001). Zatem uzyskano znaczące dowody na to, że pacjenci wolą protezy wykonane na podstawie wycisku z masy silikonowej. Biorąc pod uwagę siłę tych dowodów, stomatolodzy przy wykonywaniu pełnych protez dentystycznych do wycisków powinni rozważyć wybór raczej tego materiału niż masy alginatowej.

Dental Materials 2014;30(10):1089-103. Clinical effectiveness of contemporary adhesives for the restoration of non-carious cervical lesions. A systematic review. Peumans M. i wsp.

Celem tego przeglądu systematycznego była ocena klinicznej skuteczności współczesnych materiałów adhezyjnych do odbudowy ubytków niepróchnicowych w okolicy szyjki zęba (non-carious cervical lesions, NCCL) w aspekcie trwałości wypełnienia w czasie. Przeanalizowano streszczenia badań klinicznych z NCCL z baz Medline, Ovid i IADR od 1950 r. do 2013 r., bez ograniczeń językowych. Uwzględniono tylko randomizowane, kontrolowane badania kliniczne, oceniające co najmniej dwa systemy adhezyjne przez co najmniej 18 miesięcy. Materiały zostały sklasyfikowane do sześciu głównych klas: trzyetapowe systemy wytrawianie-spłukiwanie (3 E&Ra), dwuetapowe systemy wytrawianie-spłukiwanie (2 E&Ra), dwuetapowe systemy samotrawiące (2 SEa), jednoetapowe systemy samotrawiące (1 SEa), glassjonomerowe (GI) i kompozyty samowiążące (SAC). Pierwsze cztery mogą wiązać kompozyt z tkankami zęba. Zarówno 2 SEa, jak i 1 SEa podzielono ponadto na dwie podklasy: „łagodne” i „umiarkowanie silne” (1/2 SEa_m) o pH ≥ 1,5 oraz „silne” (1/2 SEa_s) o pH < 1,5. Na podstawie trwałości wypełnień z czasem wyliczono średni roczny wskaźnik niepowodzeń (AFR) dla poszczególnych materiałów i klas materiałów. Najniższe wartości AFR [średnia (SD)] odnotowano dla GI [2,0 (1,4)], zaraz potem dla 2 SEa_m [2,5 (1,5)], 3 E&Ra [3,1 (2)] i 1 SEa_m [3,6 (4,3)] (kontrasty Tukeya: p > 0,05). Znamiennie wyższe wartości AFR uzyskano dla 1 SEa_s [5,4 (4,8)], 2 E&Ra [5,8 (4,9)] i 2 SEa_s [8,4 (7,9)]

(p > 0,05). Ponadto znamienne różnice wartości AFR zostały zauważone między materiałami wiążącymi z tych samych klas (test sumy rang Kruskal-Wallisa: p > 0,05), za wyjątkiem GI (p = 0,7) i 2 SEa_m (p = 0,1). Wreszcie, selektywne wytrawianie szkliwa nie wpływało znamiennie na odsetek zachowanych wypełnień z SEa [SEa z wytrawianiem: AFR = 0,43 (0,49), SEa nietrawiące: AFR = 1,43 (1,77)]. Zatem rodzaj systemu wiążącego wpływa znacząco na jego skuteczność w leczeniu NCCL, a w obrębie każdej klasy widoczna jest duża zmienność klinicznej skuteczności wiązania.

Journal of Endodontics 2014;40(11):1778-83. Highly diverse microbiota in dental root canals in cases of apical periodontitis (data of illumina sequencing). Vengerfeldt V. i wsp.

Przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych (chronic apical periodontitis, CAP) jest stanem częstym i mającym znaczący wpływ na jakość życia pacjenta. Celem badania było określenie flory zasiedlającej kanały korzeniowe zębów u pacjentów nieleczonych antybiotykami metodą sekwencjonowania Illumina (Illumina Inc, USA). W ściśle aseptycznych warunkach pobrano próbki z 12 zębów [5 z pierwotnym CAP, 3 z wtornym CAP, 4 z ropniami okołowierzchołkowymi (periapical abscess, PA)] i scharakteryzowano populację drobnoustrojów w oparciu o wysoce zmienny region V6 genu 16S rRNA metodą sekwencjonowania produktów PCR z wykorzystaniem sekwenatora Illumina HiSeq2000. We wszystkich trzech podgrupach pacjentów uzyskano bardzo bogate populacje bakterii; jedna próbka zawierała 5-8 (średnio 6,5) rodzajów bakterii. Najliczniejsze były Firmicutes i Bacteroidetes, ale u większości pacjentów były również obecne Actinobacteria, Fusobacteria, Proteobacteria, Spirochaetes, Tenericutes i Synergistetes. Każda próbka zawierała 30-70 odrębnych jednostek taksonomicznych; średnia ich liczba (± odchylenie standardowe) była niższa w grupie pacjentów z pierwotnym CAP (36 ± 4) niż z PA (45 ± 4) i wtórnym CAP (43 ± 13) (p < 0,05). Populacje wykazywały różnice indywidualne, lecz zasadniczo dominowały bakterie beztlenowe. Enterococcus faecalis znaleziono tylko u pacjentów z wtórnym CAP. U 1 pacjenta z PA próbka wykazała znamiennie większy odsetek (47%) drobnoustrojów z rodzaju Proteobacteria, głównie Janthinobacterium lividum.

Journal of American Dental Association 2014;145(6):542-51. The time efficiency of intraoral scanners: an in vitro comparative study. Patzelt S.B. i wsp.

Choć wiadomo, że skanery wewnątrzustne wykazują się dokładnością przy komputerowo wspomaganym wykonywaniu wycisku (computer-aided impression making, CAIM), niewiele wiadomo o ich wpływie na czas procedury. Wpływ ten próbowano ocenić w publikowanym badaniu in vitro. Autorzy użyli trzech różnych skanerów do scyfryzowania projektu pojedynczego łącznika (scenariusz 1),

stałego uzupełnienia protetycznego o krótkim przęśle (scenariusz 2) i stałego uzupełnienia protetycznego pełnołukowego (scenariusz 3), mierząc czas procedur dla każdego scenariusza i porównując z czasem przeznaczonym na przygotowanie wycisków z trzech konwencjonalnych materiałów. Średni całkowity czas procedury przygotowywania wycisków cyfrowych wg scenariuszów 1, 2 i 3 wynosił odpowiednio 5 minut 57 sekund, 6 minut 57 sekund i 20 minut 55 sekund. Obecne były statystycznie znamienne różnice pomiędzy wszystkimi skanerami (p < 0,05), za wyjątkiem Lava (3M ESPE, USA) i iTero z pedałem nożnym (Align Technology, USA) w scenariuszu 1, CEREC (Sirona, Niemcy) i CEREC z pedałem nożnym w scenariuszu 2 oraz iTero i iTero z pedałem nożnym w scenariuszach 2 i 3. Zsumowany czas procedury przy wykonywaniu konwencjonalnych wycisków w scenariuszach 1 i 2 wahał się pomiędzy 18 minut 15 sekund a 27 minut 25 sekund, zaś w scenariuszu 3 pomiędzy 21 minut 25 sekund a 30 minut 25 sekund.

Wobec tego uznano, że komputerowo wspomagane wykonywanie wycisku jest znacznie szybsze od metody konwencjonalnej w przypadku wszystkich przebadanych scenariuszy, może zatem zwiększyć wydajność przygotowywania wycisków.

Autor:
lek. med. Dorota Tukaj