Techniki nowoczesnej stomatologii umożliwiające poprawę kosmetyki, kształtu i ustawienia zębów. Most kompozytowy wzmocniony włóknem szklanym

Most kompozytowy podparty włóknem szklanym

Publikowany artykuł przedstawia kliniczne aspekty wykonania mostu kompozytowego podpartego włóknem szklanym. Filary mostu kompozytowego wykonanego w tej technice są połączone z przęsłem za pomocą wkładów koronowych [1].

W prezentowanym przypadku klinicznym miejsce pod wkład i nakład kompozytowy stanowiący połączenie mostu z zębami filarowymi wypreparowano w myśl zasady minimalnej preparacji [2-5]. Do wykonania mostu użyto kompozytu Enamel Plus HRi (Micerium) oraz włókna szklanego plecionego Gass Chords (Arkona) o szerokości 2 mm.

Do gabinetu stomatologicznego autora zgłosiła się pacjentka z bólem zęba 37 stanowiącego filar mostu jednobrzeżnego. Badanie kliniczne wykryło nieszczelność korony metalowej, a zdjęcie radiologiczne ujawniło obecność głębokiego ubytku próchnicowego. Ząb opracowano bez zdejmowania mostu i wypełniono tymczasowo Coltosol F (Coltene, Francja) ze względu na pilny wyjazd pacjentki (fot. 1-2). Dolegliwości bólowe ustąpiły.

Na kolejnej wizycie zdjęto most i opracowano ubytek (fot. 3-4), odbudowując go materiałem kompozytowym (Enamel HRi, UD3, Micerium). Ząb pozostawiono do obserwacji. Po miesiącu pojawiły się dolegliwości bólowe świadczące o nieodwracalnym zapaleniu miazgi. Przeprowadzono leczenie endodontyczne zęba 37 według obowiązujących zasad. Po jego zakończeniu odbudowano rdzeń korony materiałem kompozytowym (Enamel HRi, UD1, Micerium). Obecne w zębach 37 i 35 rozległe wypełnienia kompozytowe umożliwiły podjęcie decyzji o wykonaniu mostu opartego na wkładach koronowych. W trakcie tej wizyty ustalono kolor uzupełnienia – A3 – korzystając z kolornika Vita.

Postępowanie kliniczne polegało na oszczędnym opracowaniu zębów filarowych w znieczuleniu miejscowym przewodowym (4-proc. Ubistesin, 3M ESPE). Po preparacji pobrano wycisk dolnego łuku zębowego masą silikonową metodą jednoczasową dwuwarstwową (fot. 7),
wycisk przeciwstawny – masą alginatową oraz rejestrator zwarcia. Następnie wykonano prowizorium – wkłady tymczasowe sporządzono przy użyciu wycisku pobranego przed preparacją, stosując materiał Protemp II (3M ESPE). Wyciski wraz z rejestratem zwarciowym przekazano do laboratorium, gdzie została wykonana praca protetyczna – most kompozytowy podparty włóknem szklanym (fot. 8-10).

Na kolejnej wizycie, po zdjęciu prowizorium przystąpiono do próby mostu. Założono koferdam (fot. 11-12). Oceniono dokładność przylegania, zasięg i kolor. Następnie przystąpiono do cementowania mostu z zastosowaniem materiału kompozytowego. Wypiaskowano powierzchnię szkliwa i zębiny oraz powierzchnie adhezyjne w pracach protetycznych. Wytrawiono szkliwo i zębinę: odpowiednio przez 30 s dla szkliwa i 15 s dla zębiny. Po upływie wymienionego czasu wypłukano kwas i delikatnie osuszono tkanki zęba. Aplikowano system łączący EnaBond (Micerium), który nałożono dwukrotnie cienką warstwą. Obie warstwy utwardzano przez 40 s z zastosowaniem diodowej lampy polimeryzacyjnej (Mini L.E.D. Advantage, Satelec). Podgrzano kompozyt mikrohybrydowy Enamel Plus (Micerium) do temperatury około 50 stopni (fot. 13). Zastosowano urządzenie do podgrzewania kompozytu (EnaHeat, Micerium). Na ściany przygotowanego ubytku nałożono kompozyt, wprowadzono pracę na przygotowane zęby (fot. 14) i spolimeryzowano. Końcową polimeryzację przeprowadzono pod płaszczem glicerynowym. Wstępnie opracowano zacementowaną pracę. Opracowanie powierzchni stycznych przeprowadzono z zastosowaniem metalowych paseczków z nasypem diamentowym, odpowiednio 40 µm i 15 µm (Intensiv ProxoStrip). Zdjęto koferdam, skontrolowano zwarcie, powierzchnie styczne i ostatecznie wypolerowano pracę. Efekt końcowy przedstawiają fot. 15-16.

Podsumowanie

Przedstawiony przypadek kliniczny stanowi korzystną alternatywę dla tradycyjnych mostów, których wykonanie wymaga preparacji zębów filarowych. W określonych sytuacjach klinicznych, szczególnie przy współistniejących wypełnieniach w zębach filarowych, małych lukach międzyzębowych, może stanowić metodę z wyboru, zgodnie z zasadą nowoczesnej stomatologii, aby planując leczenie, wybierać w pierwszej kolejności techniki minimalnie inwazyjne [2, 3, 4, 5], zachowujące tak cenne tkanki twarde zębów, a techniki bardziej inwazyjne stosować w sytuacjach tego wymagających.

Piśmiennictwo:

1. Spiechowicz E.: Protetyka Stomatologiczna, wydanie IV, rozdział XV.

2. Jamróz-Wilkońska L.: Mosty kompozytowe wzmacniane włóknami (FRC) wykonane metodą bezpośrednią i pośrednią, „Poradnik Stomatologiczny”, 2006, 6, 2, 4-13.

3. Botelho M.: Uzupełnienie protetyczne cementowane na żywicach adhezyjnych: aktualne badania kliniczne, „Quintessence”, 2000, VIII, 1, 11-20.

4. Fidecki M., Jodłowska E.: Tymczasowe odtworzenie utraconych zębów przednich z użyciem materiałów złożonych wzmacnianych włóknami polietylenowymi, „Magazyn Stomatologiczny” 2008, 2, 192, 28-34.

5. Romaniuk-Demonchaux A.: Alternatywna technika uzupełniania brakujących zębów. Wkłady koronowe jako elementy łączące zęby filarowe z przęsłem mostu, „Magazyn Stomatologiczny” 2011, 9, 108-112.

Autorzy i zdjęcia:

lek. dent. Adam Romaniuk-Demonchaux
Indywidualna Prywatna Praktyka Lekarska „Stomatologia Zdrowego Uśmiechu” w Rybniku
praca protetyczna wykonana w laboratorium protetycznym DorisDent
inż. tech. dent. Dorota Barwikowska-Baran

Streszczenie:
W artykule przedstawiono kliniczny przypadek uzupełnienia braku zębowego, wykonując most kompozytowy wzmocniony włóknem szklanym, oparty na wkładach koronowych.