Wykorzystanie tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) do oceny wymiarów i morfologii wyrostka zębodołowego przy planowaniu doraźnego leczenia implantologicznego

Rehabilitacja stomatologiczna przy użyciu uzupełnień protetycznych wspartych na implantach daje duże korzyści w przypadku braku pojedynczych lub licznych zębów [1-5]. Powodzenie leczenia implantologicznego zależy od dokładnego planowania. Informacje o wysokości, szerokości, morfologii i gęstości kości zębodołu otaczającej miejsce planowanego wszczepienia mają kluczowe znaczenie dla wyboru rozmiaru implantu i kąta jego ustawienia [6-8]. 

Planowaniu leczenia implantologicznego

Dotychczas przy planowaniu leczenia implantologicznego używano konwencjonalnych technik radiologicznych, jak zdjęcia wewnątrzustne, panoramiczne i cefalometryczne [9]. Jednakże zniekształcenia i nakładanie się obrazów źle wpływają na precyzję planowania leczenia z wykorzystaniem tych metod [10]. Udoskonalenie metod obrazowania przekrojowego przemawia za użyciem tomografii do oceny potencjalnych miejsc wszczepienia implantów [10]. Wprowadzenie tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) do stomatologii otwiera nowe horyzonty dla kompleksowej oceny przedoperacyjnej, dostarczającej precyzyjnych wskazówek dla chirurgów szczękowych wykonujących zabiegi z zakresu implantologii [11]. Amerykańska Akademia Radiologii Szczękowo-Twarzowej (AAOMR) poleca CBCT jako metodę obrazowania z wyboru przy planowaniu leczenia implantologicznego [12].

CBCT jako metoda obrazowania z wyboru przy planowaniu leczenia implantologicznego

CBCT dostarcza dokładnych, wielopłaszczyznowych rekonstruowanych obrazów o dużej rozdzielczości przy stosunkowo niskiej dawce promieniowania i przystępnej cenie [13-16]. Dokładność pomiarów w CBCT może sięgać ułamków milimetra, co jest porównywalne z tomografią komputerową wielorzędową (MSCT) [17], a na precyzję pomiaru nie wpływają zmiany ustawienia wokseli w protokole akwizycji obrazu [18]. Przy planowaniu na podstawie radiogramów panoramicznych można przeszacować długość implantu, co bywa skutkiem nieodłącznego przy tym trybie obrazowania powiększenia obrazu, mogącego prowadzić do przecenienia grubości kości w miejscu wszczepienia implantu [19, 20]. Ta niedokładność może stwarzać większe ryzyko uszkodzenia przyległych struktur anatomicznych, np. dna zatoki szczękowej albo nerwu zębodołowego dolnego. Rozmiary implantów wyliczane na podstawie obrazów CBCT są węższe i krótsze niż na podstawie radiogramów panoramicznych [21], wynika z tego, że badanie CBCT prowadzi do decyzji terapeutycznych bezpieczniejszych dla pacjenta.

Przedni odcinek szczęki może być miejscem wymagającym najbardziej rygorystycznej oceny przedoperacyjnej, ponieważ wymiary i morfologia wyrostka zębodołowego bezpośrednio wpływają na wynik estetyczny i stabilność wszczepianego implantu [22]. Wcześniejsze doświadczenie wskazuje, że odpowiednia wysokość wyrostka zębodołowego nie jest jedynym warunkiem udanego wszczepienia implantu. Zanik poprzeczny zmusza do skrócenia implantu albo nawet uniemożliwia jego umieszczenie [23]. Jednakże istnieje niewiele prac oceniających parametry kości w tym regionie pod kątem leczenia implantologicznego.

W publikowanym badaniu do oceny wymiarów wyrostka zębodołowego oraz obecności i wymiarów podcieni od strony przedsionka jamy ustnej wykorzystano obrazowanie CBCT. Przeanalizowano związki wysokości i szerokości wyrostka zębodołowego z wiekiem i płcią pacjentów. Badanie miało dostarczyć bardziej wymiernych danych, pomagających w planowaniu doraźnego leczenia implantologicznego w przednim odcinku szczęki.

Materiał i metoda

Badani

Spośród osób, które od 2011 miały wykonane tomografie CBCT w pracowni radiologicznej przy Wydziale Stomatologii Uniwersytetu Stanu Teksas w Houston, wybrano zgodnie z kryteriami kwalifikacyjnymi 51 badanych z pełnym uzębieniem w szczęce prawej. Kryteriami wykluczającymi były: obecność chorób ogólnoustrojowych wykazujących wpływ na metabolizm kostny, jak osteoporoza, nadczynność tarczycy, choroba Pageta, osteodystrofia nerkowa; stany miejscowe mogące wpływać na masę kostną i jakość kości szczęki, jak zapalenie przyzębia o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, torbiele, nowotwory, przebyte urazy i zabiegi. W grupie badanej znalazło się 20 mężczyzn i 31 kobiet w wieku 16-80 lat (śr. 45,25 ± 17,72, tab. 1). Po recenzji wewnętrznej uzyskano zgodę uczelnianej komisji rewizyjnej na publikację badania.

Akwizycja obrazów CBCT 

Wszystkie analizowane tomografie CBCT obejmowały oba łuki zębowe polem widzenia 150 x 90 mm². Badania wykonano aparatem Kodak 9500 (Carestream Health Inc., USA) przy parametrach akwizycji obrazu: 90 kV, 10 mA, 16 s, woksel 0,2 mm³. Obrazy CBCT zrekonstruowano w warstwach grubości 1 mm za pomocą oprogramowania Anatomage Invivo 5.1 i oglądano w słabo oświetlonym pomieszczeniu na 19-calowym monitorze płaskim (HP Development Company, USA) o rozdzielczości 1920 x 1080 pikseli.

Pomiary 

Aby upewnić się co do właściwej pozycji głowy, wszystkie skany CBCT sprawdzano i w razie potrzeby ponownie orientowano w taki sposób, by płaszczyzna okluzyjna znajdowała się równolegle do podłoża. Skany przekrojowe prostopadłe do wyrostka zębodołowego przechodziły przez środek prawego siekacza przyśrodkowego, siekacza bocznego i kła. Pomiary liniowe wykonano, jak opisano poniżej. Brak lub obecność podcieni przedstawiono odpowiednio na przykładzie prawego górnego kła i prawego górnego siekacza bocznego. Wszystkie pomiary wykonywał jeden, ten sam badacz.

Wysokość wyrostka zębodołowego 

Wykreślano linię prowadzącą od wyrostka zębodołowego, równoległą do osi pionowej wyrostka zębodołowego. Za wysokość wyrostka zębodołowego przyjęto odległość od grzebienia wyrostka zębodołowego do dna jamy nosowej.

Szerokość wyrostka zębodołowego

Wysokość wyrostka zębodołowego podzielono na 1/3 koronową, środkową i wierzchołkową. Pośrodku każdej z tych części wykreślano linię prostopadłą do osi pionowej wyrostka zębodołowego. Za szerokość wyrostka zębodołowego przyjęto odległość pomiędzy blaszkami korowymi od strony przedsionkowej i podniebiennej w koronowej, środkowej i wierzchołkowej 1/3 wysokości. Całkowita szerokość wyrostka zębodołowego dla każdego zęba była wartością średnią z tych trzech szerokości.

Podcienie wyrostka zębodołowego 

W przypadku zęba, w którym zidentyfikowano obecność podcieni od strony przedsionkowej, wykreślano linię biegnącą od grzebienia wyrostka zębodołowego prostopadle do osi pionowej wyrostka zębodołowego. Lokalizację podcieni mierzono od miejsca, w którym zaczynała się wklęsłość blaszki korowej od strony przedsionka jamy ustnej, do powyższej linii. Odległość ta określała, jak blisko znajdowały się podcienie od grzebienia wyrostka zębodołowego.

Głębokość podcieni

W przypadku zęba, w którym zidentyfikowano obecność podcieni od strony przedsionkowej, wykreślano linię styczną z blaszką przedsionkową, a równoległą do długiej osi wyrostka zębodołowego.

Za głębokość podcieni przyjęto odległość od najgłębszego punktu podcienia przy blaszce przedsionkowej do powyższej linii.

Odsetek zębów z podcieniami

Dla każdego typu zęba, tj. siekaczy centralnych, siekaczy bocznych i kłów szczęki, wyliczono odsetek zębów z obecnością podcieni za pomocą wzoru: (liczba zębów z podcieniami) / (całkowita liczba zębów) x100.

Analiza statystyczna

Dla określenia normalnego rozkładu danych wykorzystano test Kołmogorowa-Smirnowa. W celu wykrycia różnic statystycznych dla grup o normalnym i nienormalnym rozkładzie danych posłużono się odpowiednio jednokierunkową analizą ANOVA, a następnie testem rozsądnej istotnej różnicy (HSD) Tukeya oraz testem Kruskala-Wallisa. Korelacje między wiekiem i płcią badanych a wysokością i szerokością wyrostka zębodołowego oceniono, używając analizy korelacji Spearmana. Dane przedstawiono jako średnia ± odchylenie standardowe (SD). Poziom znamienności statystycznej przyjęto przy p < 0,05. Wszystkie obliczenia przeprowadzono za pomocą oprogramowania SAS 9.2 (SAS Institute Inc., USA).

Wyniki

Dla określenia normalnego rozkładu danych wykorzystano test Kołmogorowa-Smirnowa, stwierdzając, że dane w zakresie wysokości i szerokości wyrostka zębodołowego wykazywały rozkład normalny. Dlatego do wykrycia statystycznie znamiennych różnic pomiędzy trzema rodzajami zębów przednich szczęki zastosowano jednokierunkową analizę ANOVA, a następnie test rozsądnej istotnej różnicy (HSD) Tukeya. Dane dotyczące lokalizacji i głębokości podcieni wykazywały rozkład nienormalny, toteż do wykrycia statystycznie znamiennych różnic pomiędzy trzema rodzajami zębów wykorzystano test Kruskala-Wallisa.

Średnia wysokość wyrostka zębodołowego dla prawego siekacza centralnego, siekacza bocznego i kła szczęki wynosiła odpowiednio: 18,83 ± 3,23; 19,07 ± 2,53; 18,91 ± 2,81 mm. Nie było znamiennej różnicy w zakresie tej wartości pomiędzy poszczególnymi zębami (rys. 1). Szerokość wyrostka zębodołowego w 1/3 koronowej, środkowej i wierzchołkowej wynosiła: dla prawego siekacza centralnego 8,07 ± 0,93; 8,67 ± 1,62; 11, 91 ± 2,38 mm, dla siekacza bocznego 7,08 ± 0,80; 7,35 ± 1,39; 10,48 ± 1,81 mm; dla kła 8,94 ± 1,08; 8,72 ± 1,35; 11,19 ± 2,06 mm. Szerokość wyrostka zębodołowego wzrastała w kierunku od koronowej do wierzchołkowej 1/3 dla wszystkich trzech zębów. Średnia szerokość wyrostka zębodołowego dla prawego siekacza centralnego, siekacza bocznego i kła szczęki wynosiła odpowiednio: 9,55 ± 1,45; 8,30 ± 1,10; 9,62 ± 1,30 mm. Wyrostek zębodołowy był znamiennie węższy w okolicy siekacza bocznego niż pozostałych zębów przednich (p = 0,0001; rys. 2). Stwierdzono, że u mężczyzn szerokość wyrostka zębodołowego w okolicy wszystkich trzech zębów przednich szczęki była znamiennie większa niż u kobiet (rys. 3). Wynosiła ona średnio, odpowiednio u mężczyzn i u kobiet, dla prawego siekacza centralnego: 10,41 ± 1,36 i 8,96 ± 1,14, (r = 0,5; p = 0,0002), dla prawego siekacza bocznego 8,97 ± 0,87; 7,84 ± 0,94 (r = 0,52; p = 0,0001), dla prawego kła 10,26 ± 1,20 i 9,13 ± 1,07 (r = 0,44; p = 0,0018) (rys. 3).

Wśród prawych zębów przednich szczęki 41% siekaczy centralnych, 77% siekaczy bocznych i 33% kłów wykazywało obecność podcieni od strony przedsionkowej. Średnia odległość podcienia od grzebienia wyrostka zębodołowego dla prawego siekacza centralnego, siekacza bocznego i kła szczęki wynosiła odpowiednio: 5,84 ± 2,52; 3,59 ± 2,21; 5,11 ± 2,99 mm. Podcienie w okolicy siekaczy bocznych były położone najbliżej grzebienia wyrostka zębodołowego w porównaniu z pozostałymi zębami przednimi (p = 0,0025; rys. 4). Głębokość podcieni dla prawego siekacza centralnego, siekacza bocznego i kła szczęki wynosiła odpowiednio: 0,76 ± 0,47; 0,87 ± 0,41; 0,73 ± 0,37 mm. Nie było statystycznie znamiennych różnic w głębokości podcieni pomiędzy tymi trzema zębami (rys. 5).

Dyskusja

Wyrostek zębodołowy po ekstrakcji zęba zwykle ulega resorpcji prowadzącej do zmniejszenia jego wysokości i szerokości [24-28]. Uważa się, że wymiary wyrostka zębodołowego przed ekstrakcją zęba należą do istotnych czynników prognostycznych przy określaniu objętości kości wyrostka zębodołowego potrzebnej do umieszczenia implantu [29]. Istnieje powszechny konsensus co do tego, że dokładna przedoperacyjna ocena wymiarów wyrostka zębodołowego w miejscu potencjalnego wszczepienia implantu jest bardzo ważna dla stworzenia odpowiedniej strategii pozycjonowania implantu bez naruszenia przyległych struktur anatomicznych, zwłaszcza w przypadkach implantacji natychmiastowej [23]. Pozycjonowanie implantów w przednim odcinku szczęki górnej stwarza więcej wyzwań ze względu na konieczność dobrego zakotwiczenia implantu, jak też zadowalającego wyniku estetycznego [30, 31].

Niewiele jest w aktualnym piśmiennictwie danych na temat wymiarów wyrostka zębodołowego w przednim odcinku szczęki. W kilku pracach oceniano grubość ściany kostnej przedniego odcinka szczęki od strony policzkowej, wskazując, że dla osiągnięcia optymalnego wyniku biologicznego i estetycznego powinna ona wynosić minimum 2 mm [32-34]. Jednakże nie dokonywano pełnej oceny rozmiarów i morfologii wyrostka zębodołowego w przednim odcinku szczęki. W tym badaniu dla wybranej populacji uśredniona wysokość i szerokość wyrostka zębodołowego w tej okolicy wahała się odpowiednio pomiędzy 18,83 ~ 19,07 mm i 8,30 ~ 9,62 mm.

Wyrostek zębodołowy był najwęższy na poziomie siekacza bocznego w porównaniu z siekaczem centralnym i kłem, prawdopodobnie z powodu obecności dołu przysiecznego, tworzącego w tym miejscu wgłębienie od strony przedsionka jamy ustnej [35]. Szerokość wyrostka zębodołowego wzrastała w kierunku od koronowej do wierzchołkowej 1/3 dla wszystkich trzech zębów przednich, demonstrując typowy dzwonowaty przekrój w przednim odcinku szczęki. U mężczyzn stwierdzono znamiennie większą szerokość wyrostka zębodołowego na poziomie wszystkich trzech zębów przednich niż u kobiet, co wykazuje zgodność z doniesieniami z piśmiennictwa odnośnie do innych okolic wyrostka zębodołowego [29]. Wszyscy badani mieli pełne uzębienie w przednim odcinku szczęki po stronie prawej, co wyeliminowało wpływ zaniku kości wyrostka zębodołowego z powodu bezzębia.

W badaniu 41% siekaczy centralnych, 77% siekaczy bocznych i 33% kłów wykazywało obecność podcieni od strony przedsionkowej. Pomijając znamiennie większą częstość występowania podcieni przy siekaczach bocznych, wyniki te były podobne do opisanych w odniesieniu do tylnego odcinka żuchwy [29, 36]. Obecność podcieni nad kanałem żuchwy odnotowano w przypadku 36-39% zębów trzonowych żuchwy [29, 36]. Podcienie od strony przedsionkowej lub językowej zwiększają ryzyko perforacji blaszki korowej wyrostka zębodołowego i powikłań po zabiegu lub wskazują na potrzebę dodatkowych procedur, np. augmentacji. By skompensować te odchylenia anatomiczne, może istnieć potrzeba pozaosiowego umieszczenia implantu i wykonania nadbudowy na łączniku kątowym [37].

Opierając się na wynikach tego badania, wydaje się, że umieszczenie implantu w okolicy bocznego siekacza bez dodatkowych procedur wszczepowych stwarza największe ryzyko perforacji blaszki policzkowej, podczas gdy w okolicy kła takie zdarzenie jest najmniej prawdopodobne. Boczny siekacz ma najwęższy wyrostek zębodołowy i największą częstość występowania podcieni. W dodatku jego podcienie są zlokalizowane najbardziej obwodowo w porównaniu z pozostałymi zębami przednimi szczęki. Te same parametry dla kłów wyglądają w większości przypadków odwrotnie. Staranna ocena przedoperacyjna przedniego odcinka szczęki, zwłaszcza w okolicy siekacza bocznego, ma duże znaczenie dla wyboru optymalnej metody leczenia i zredukowania częstości powikłań pozabiegowych.

Choć zminimalizowaliśmy zmienne tak bardzo, jak to możliwe, badanie nadal ma pewne ograniczenia. Obejmuje ono stosunkowo niewielką liczebność próby i cechuje się niejednorodnym pochodzeniem etnicznym pacjentów. By potwierdzić nasze spostrzeżenia, wskazane są dalsze badania na większych grupach o różnym pochodzeniu etnicznym.

Wnioski

Średnie wymiary wyrostka zębodołowego w przednim odcinku szczęki wynoszą w przybliżeniu: wysokość 18 ~ 19 mm i szerokość 8 ~ 9 mm. Przynajmniej 1/3 zębów przednich szczęki wykazuje od strony przedsionkowej podcienie o różnej głębokości i lokalizacji. Staranne planowanie leczenia w oparciu o wyniki CBCT ma decydujące znaczenie dla udanego umieszczenia implantu, szczególnie w okolicy siekacza bocznego, gdzie dostępność kości wyrostka zębodołowego jest ograniczona.

Konflikt interesów

Wszyscy autorzy oświadczają, że nie zachodzi żaden konflikt interesów.

Wkład autorów

W.Z. stworzyła koncepcję badania, uczestniczyła w jego projekcie i interpretacji danych oraz napisała szkic pracy. A.S. wykonał wszystkie pomiary i dokonał analizy danych. R.W. współpracowała przy projektowaniu badania i dokonała krytycznej oceny pracy. Wszyscy autorzy przeczytali i zatwierdzili wersję ostateczną.

Tłumaczenie

lek. med. Dorota Tukaj

„BMC Oral Health” 2015, 15:65.

Piśmiennictwo:

1. Karoussis I.K., Salvi G.E., Heitz-Mayfield L.J. i wsp.: Long-term implant prognosis in patients with and without a history of chronic periodontitis: a 10-year prospective cohort study of the ITI Dental Implant System. „Clin Oral Implants Res.” 2003; 14(3):329-339.

2. Romeo E., Lops D., Amorfini L. i wsp.: Clinical and radiographic evaluation of small-diameter (3.3-mm) implants followed for 1–7 years: a longitudinal study. „Clinical Oral Implants Research”, 2006; 17(2):139-148.

3. Romeo E., Lops D., Margutti E., Ghisolfi M. i wsp.: Long-term survival and success of oral implants in the treatment of full and partial arches: a 7-year prospective study with the ITI dental implant system. . “The International journal of oral & maxillofacial implants” 2004; 19(2):247-259.

4. Wennstrom J.L., Ekestubbe A., Grondahl K. i wsp.: Oral rehabilitation with implant-supported fixed partial dentures in periodontitis-susceptible subjects. A 5-year prospective study. „J Clin Periodontol.” 2004; 31(9):713-724.

5. Wennstrom J.L., Ekestubbe A., Grondahl K. i wsp.: Implant-supported single-tooth restorations: a 5-year prospective study. „J Clin Periodontol.” 2005; 32(6): 567-574.

6. de Oliveira R.C., Leles C.R., Normanha L.M. i wsp.: Assessments of trabecular bone density at implant sites on CT images. „Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod.” 2008; 105(2):231-238.

7. Eufinger H., Konig S., Eufinger A., Machtens E.: Significance of the height and width of the alveolar ridge in implantology in the edentulous maxilla. Analysis of 95 cadaver jaws and 24 consecutive patients. „Mund Kiefer Gesichtschir” 1999, 3 Suppl 1:S14-18.

8. Roze J., Babu S., Saffarzadeh A. i wsp.: Correlating implant stability to bone structure. . „Clinical Oral Implants Research” 2009; 20(10): 1140-1145.

9. Harris D., Buser D., Dula K., Grondahl K. i wsp.: E.A.O. Guidelines fo the use of diagnostic imaging in implant dentistry. A consensus workshop organized by the european association for osseointegration in trinity college Dublin. . „Clinical Oral Implants Research” 2002; 13(5): 566-570.

10. Garg A.K., Vicari A.: Radiographic modalities for diagnosis and treatment planning in implant dentistry. „Implant Soc.” 1995; 5(5):7-11.

11. Benavides E., Rios H.F., Ganz S.D. i wsp.: Use of cone beam computed tomography in implant dentistry: the international congress of oral implantologists consensus report. „Implant Dent.” 2012; 21(2):78-86.

12. Tyndall D.A., Price J.B., Tetradis S. i wsp., American Academy of Oral and Maxillofacial Radiology: position statement of the American Academy of Oral and Maxillofacial Radiology on selection criteria for the use of radiology in dental implantology with emphasis on cone beam computed tomography. „Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol.” 2012; 113(6):817-826.

13. Carrafiello G., Dizonno M., Colli V. i wsp.: Comparative study of jaws with multislice computed tomography and cone-beam computed tomography. „Radiol Med.” 2010; 115(4):600-611.

14. Kobayashi K., Shimoda S., Nakagawa Y., Yamamoto A.:
Accuracy in measurement of distance using limited cone-beam computerized tomography. „The International journal of oral & maxillofacial implants”. 2004; 19(2):228-231.

15. Silva M.A., Wolf U., Heinicke F. i wsp.: Cone-beam computed tomography for routine orthodontic treatment planning: a radiation dose evaluation. „Am J Orthod Dentofacial Orthop.” 2008; 133(5):640-e641.

16. Sukovic P.: Cone beam computed tomography in craniofacial imaging. „Orthod Craniofac Res.” 2003; 6 Suppl 1:31-36.

17. Loubele M., Van Assche N., Carpentier K. i wsp.: Comparative localized linear accuracy of small-field cone-beam CT and multislice CT for alveolar bone measurements. „Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod.” 2008; 105(4):512-518.

18. Menezes C.C., Janson G., Massaro C.S. i wsp.: Reproducibility of bone plate thickness measurements with Cone-Beam Computed Tomography using different image acquisition protocols. „Dental Press J Orthod.” 2010; 15(5):143-149.

19. Batenburg R.H., Stellingsma K., Raghoebar G.M., Vissink A.: Bone height measurements on panoramic radiographs: the effect of shape and position of edentulous mandibles. „Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod.” 1997; 84(4):430-435.

20. Choi Y.G., Kim Y.K., Eckert S.E., Shim C.H.: Cross-sectional study of the factors that influence radiographic magnification of implant diameter and length. „The International journal of oral & maxillofacial implants”. 2004; 19(4):594-596. OpenURL

21. Correa L.R., Spin-Neto R., Stavropoulos A. i wsp.: Planning of dental implant size with digital panoramic radiographs, CBCT-generated panoramic images, and CBCT cross-sectional images. „Clinical Oral Implants Research”. 2014; 25(6):690-695.

22. Wakimoto M., Matsumura T., Ueno T. i wsp.: Bone quality and quantity of the anterior maxillary trabecular bone in dental implant sites. „Clinical Oral Implants Research”. 2012; 23(11):1314-1319.

23. Eufinger H., Konig S., Eufinger A.: The role of alveolar ridge width in dental implantology. „Clin Oral Investig.” 1997; 1(4):169-177.

24. Araujo M.G., Lindhe J.: Dimensional ridge alterations following tooth extraction. An experimental study in the dog. „Journal of Clinical Periodontology” 2005; 32(2):212-218.

25. Araujo M.G., Wennstrom J.L., Lindhe J.: Modeling of the buccal and lingual bone walls of fresh extraction sites following implant installation. „Clinical Oral Implants Research”. 2006; 17(6):606-614.

26. Cardaropoli G., Araujo M., Hayacibara R. i wsp.:
Healing of extraction sockets and surgically produced – augmented and non-augmented – defects in the alveolar ridge. An experimental study in the dog. „Journal of Clinical Periodontology” 2005; 32(5):435-440.

27. Ferrus J., Cecchinato D., Pjetursson E.B. i wsp.: Factors influencing ridge alterations following immediate implant placement into extraction sockets. „Clinical Oral Implants Research” 2010; 21(1):22-29.

28. Schropp L., Wenzel A., Kostopoulos L., Karring T.: Bone healing and soft tissue contour changes following single-tooth extraction: a clinical and radiographic 12-month prospective study. „The International journal of periodontics & restorative dentistry” 2003; 23(4):313-323.

29. Braut V., Bornstein M.M., Lauber R., Buser D.: Bone dimensions in the posterior mandible: a retrospective radiographic study using cone beam computed tomography. Part 1 – analysis of dentate sites. „The International journal of periodontics & restorative dentistry” 2012; 32(2):175-184.

30. Belser U.C., Buser D., Hess D. i wsp.:Aesthetic implant restorations in partially edentulous patients – a critical appraisal. „Periodontology” 2000. 1998; 17:132-150.

31. Buser D., Martin W., Belser U.C.: Optimizing esthetics for implant restorations in the anterior maxilla: anatomic and surgical considerations. „The International journal of oral & maxillofacial implants” 2004; 19 Suppl:43-61.

32. Braut V., Bornstein M.M., Belser U., Buser D.: Thickness of the anterior maxillary facial bone wall-a retrospective radiographic study using cone beam computed tomography. „The International journal of periodontics & restorative dentistry” 2011; 31(2):125-131.

33. Grunder U., Gracis S., Capelli M.: Influence of the 3-D bone-to-implant relationship on esthetics. „The International journal of periodontics & restorative dentistry” 2005; 25(2):113-119.

34. Huynh-Ba G., Pjetursson B.E., Sanz M. i wsp.: Analysis of the socket bone wall dimensions in the upper maxilla in relation to immediate implant placement. „Clinical Oral Implants Research” 2010; 21(1):37-42.

35. White S.C., Pharoah M.J.: Oral radiology principles and interpretation. 6th ed. Mosby Elsevier, St. Louis, Missouri; 2009.

36. Watanabe H., Mohammad Abdul M., Kurabayashi T., Aoki H.: Mandible size and morphology determined with CT on a premise of dental implant operation. “Surgical and radiologic anatomy” 2010; 32(4):343-349.

37. Chan H.L., Benavides E., Yeh C.Y. i wsp.: Risk assessment of lingual plate perforation in posterior mandibular region: a virtual implant placement study using cone-beam computed tomography. „J Periodontol.” 2011; 82(1):129-135.

Anterior maxilla alveolar ridge dimension and morphology measurement by cone beam computerized tomography (CBCT) for immediate implant treatment planning

Autorzy:

Wenjian Zhang¹, Adam Skrypczak², Robin Weltman³

¹ Katedra Diagnostyki i Nauk Biomedycznych, Wydział Stomatologii Uniwersytetu Stanu Teksas w Houston (USA)

² student Wydziału Stomatologii Uniwersytetu Stanu Teksas w Houston (USA)

³ Katedra Periodontologii i Higieny Stomatologicznej, Wydział Stomatologii Uniwersytetu Stanu Teksas w Houston (USA)

Streszczenie:

Implanty są powszechnie używane do uzupełniania braków zębowych. Niedostatek wiedzy o anatomii przedniego odcinka szczęki wpływa niekorzystnie na wyniki kliniczne wszczepiania implantów w tym regionie. W tym badaniu wykorzystano metodę tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) do zmierzenia wymiarów wyrostka zębodołowego w przednim odcinku szczęki i podcieni od strony przedsionka jamy ustnej, by pomóc w planowaniu doraźnego leczenia implantologicznego.

Summary:

Implants have been widely used to restore missing teeth. Limited information on applied anatomy at the anterior maxilla compromises the clinical outcome for implant placement in this region. In the current study, Cone Beam Computerized Tomography (CBCT) was used to measure alveolar ridge and buccal undercut dimension at the anterior maxilla to help develop treatment planning for immediate implant placement.